Als mensen dreigen te vergaan
De verkiezingen zijn nu bijna twee weken oud. Het stof is gaan liggen. De teerlingen zijn geworpen, de kiezer heeft gesproken. Velen zullen zeggen dat we nu kunnen overgaan tot de orde van de dag, en dat we ons op deze bladzijden ver weg moeten houden van politiek. Want politiek en religie zijn gescheiden werelden. In de kerk is je politieke opvatting een louter privéaangelegenheid, net zoals in de politiek je religie een privékwestie is.
Maar, is dat wel zo? Want net als in de wereld van Jezus zijn er ook in de wereld van de politiek mensen die in een storm zitten en bang zijn te zullen vergaan. Zondag horen we in het evangelie het verhaal over de storm op het meer, en hoe de golven over de boot sloegen zodat die al vol liep. De leerlingen maakten Jezus wakker, hij lag te slapen op een kussen. ‘Raakt het u niet dat wij vergaan?’, zegden ze.
Vandaag zijn er ook mensen die ervaren dat ze in een storm zitten. Ze dreigen overboord te gaan, uit het schip te vallen, te verdrinken. In het politieke landschap zijn het de mensen die zich nergens nog thuis voelen. Ze hebben de indruk dat ze achtergelaten worden, niet meer van tel zijn, dat niemand zich nog om hen bekommert. ‘Raakt het u niet dat wij vergaan?’, zeggen ze, net als tweeduizend jaar geleden. Op de verkiezingsdag stemden ze verkeerd, ze stemden extreem. Met meer dan dertig procent waren ze die dat nu deden in Vlaanderen. Ze stemden op partijen die door het centrum verfoeid worden en bij voorbaat uitgesloten zijn. Ze stemden op de buitenkant want ze staan zelf aan de buitenkant, ze voelen zich verfoeid. Ze wonen op plaatsen waar niemand graag woont omdat de armoede en de eenzaamheid er groot zijn. Ze zijn machteloos, ten prooi aan de wind en het water.
Tweeduizend jaar geleden werd Jezus wakker en hij bracht redding, want hij wilde niemand in de steek laten, nooit. Wie aan de buitenkant stond, haalde hij weer bij de groep. Wie aan de rand stond, mocht er weer bij, kreeg een plaats in het centrum. Wat Jezus deed was verbazend, het leek onmogelijk. Men zei dat zelfs de wind en het water hem gehoorzaamden. Vandaag zou Jezus belachelijk gemaakt worden, vandaag is het interessanter dat het geld en de macht jou gehoorzamen. Het is niet verbazend dat in de zomer van 2021 duizenden mensen slachtoffer werden van de wind en het water in de vallei van de Vesder, voor jaren.
Politiek is méér dan de pure techniek van begrotingen op orde en de tering naar de nering, en voor de rest genieten van het kussen aan het achtersteven. Wind en water doen gehoorzamen is misschien wat hoog gegrepen, maar mensen aan boord houden en zorgen dat ze niet vergaan is geen onmogelijke opdracht. Dan zal onze boot niet alleen koers zetten naar meer welvaart, maar ook naar meer welzijn. (Mc 4, 35-41)