Gebouw en patroonheilige – Sint-Servatiuskerk

Sint-Servatius geldt als één van de oudste heiligen die aan parochiekerken werden gewijd. Hij was bisschop van Tongeren maar werd ook vereerd als patroon van Maastricht(NL) nadat de stad door zijn gebed gespaard bleef van de invallenvan de Hunnen. Hij stierf volgens de overlevering in de stad Maastricht op I3 mei 384. Zie het g ebrandschilderde St,- Servatiusraam uit de gelijknamige kapel van Berg-Heide overgebracht naar de parochiekerk op 6 maart 2008.

De huidige parochiekerkvan Berg werd gebouwd begin 14e eeuw op de plaats waar sinds I142 at een bedeplaats was aldus een document van bisschop Nicolaus van Kamerijk.
Dit kerkgebouw brandde echter af in 1640 maar de vieringtoren bleef grotendeels overeind. In de l5de eeuw was het oorspronkelijke Romaanse concept vervangen door een Gotisch schip. De wederopbouw begon met een toegang op het Zuidwesten gericht met een ommuurd kerkhof.

Ook deze tweede kerk was geen lang leven beschoren gelet op de ernstige schade die werd opgelopen tijdens de talrijke bezettingen en godsdiensttwisten.
In 1726 werd echter nog een arduinen omlijsting aan de ingangsdeur
aangebracht (zit de inscriptie met uitgebeiteld jaartal rechts aan de voet).
De torenspits naar huidig model (ingesnoerde naaldspits) dateert van 1794.
In 1769 was de schade blijkbaar enorm na een zwaar onweer, “orkaan”, en drongen zich drastische herstellingen op. Gelet op het instortings gevaar deed de St.- Lambertuskapel te Berg-Lelle dienst als parochiekerk.

De wederopbouw van de derde kerk werd aangevat in 1794 met architect Remy Nivoy, die blijkbaar een leerling was van hofarchitect Laurent- Benoït Dewez.

Pas vanaf 1815 kwam er schot in de zaak. Het gebouw behield de ingebouwde westertoren, kreeg een driebeukig halleschip van vijf traveeën en een rechthoekig koor met driezijdige sluiting ( constructie met zandstenen onderbouw en overwegend baksteenmetselwerk).
Een nieuwe stormnacht op 14 juli 1832 zorgde voor schade aan de kerk en de pastorie. Pas in 1839 is er sprake van investeringen voor opfrissing van het interieur en de afsluiting van het “project” met vervanging van het
tongewelf in de zijbeuken door een vlakke zoldering.
De bouwstijl van de huidige kerk noemt men neoclassicisme.